Sinds ongeveer 1,5 jaar geef ik ook supervisie. Op vraag.
Ik worstel namelijk met mezelf tonen als “expert”. Ik toon mezelf niet graag. Niet op foto’s, niet in expertise.
Toen ik in leertherapie uitgenodigd werd om op een papiertje te gaan staan met “groot” opgeschreven, heb ik dat niet gedaan. Tranen schoten in mijn ogen en ik herinner me dat ik onderhandeld heb om ergens tussen groot en klein in te mogen gaan staan.
Lastig.
En toch, geef ik dus al 1,5 jaar supervisie. Op vraag van mijn supervisanten zelf. Zij stuurden me een mail en vroegen of ik het niet zou zien zitten om hen mee te begeleiden in hun traject met hun cliënten. Ik was vereerd en bang tegelijkertijd. Ik zie namelijk ook snel waar zij erg goed in zijn… en klein is voor mij een meer vertrouwde plek.. . En toch, ik geniet van het geven van supervisie.
Ik gun namelijk iedereen een leven dat bestaat uit het volgen van wat je hart fluistert. Een leven waarin je je eigen keuzes maakt. En via supervisie, kan ik nog meer cliënten onrechtstreeks begeleiden.
Ik geniet van de leergierigheid, kritische vragen en het gedurfd tonen van kwetsbaarheid van mijn supervisanten. De oprechte betrokkenheid ook bij hun cliënten.
Ik geniet ook van het analytische aspect. Samen een analyse maken, samen zoeken, samen kijken wat in de therapeut mogelijk in de weg staat om de cliënt verder te doen groeien.
Dus nu.. geef ik ook supervisie aan groepjes! En, ik maak het publiek. Het is niet meer alleen voor die therapeuten die me specifiek mailen. Nee, ik toon mezelf ook, als iemand die supervisie geeft in ACT.
Er start in januari een groepje supervisie over ACT bij kinderen. Dat groepje zit al vol! Er start ook nog een groepje supervisie in ACT bij volwassenen, ouders. In die groep is er nog een plaatsje vrij.
Heb jij interesse? Mail dan maar naar sien@dequeeste.eu. We zoeken het dan samen uit!
Liefs!
Sien