Kinderen met een leervoorsprong willen net als alle andere kinderen bij de groep horen. Mensen willen connectie met andere mensen. Kinderen ook. Dat lukt het best als we op elkaar lijken en dus passen we ons aan.
Aan de andere kant willen kinderen met een leervoorsprong ook echt bij leren. Ze hebben vaak een leerhonger die moeilijk te stillen is.
Deze kinderen hebben wel specifieke obstakels. Ze wijken (per definitie) af van de normgroep. Ze ontwikkelen op een ander tempo dan hun groepsgenoten. Bovendien hebben ze vaak een ongelofelijk leerhonger, is hun hoofdje continu op zoek naar nieuwe dingen, bijleren, meer informatie. Tot slot ervaren ze vaak weinig frustratie bij het leren van die dingen die voor anderen een uitdaging vormen. Ze leren niet zoals de meeste kinderen stap voor stap frustratie van iets niet kunnen te dragen van kleins af aan.
Ik herinner me mijn oudste zoon, toen pas in de instapklas. Hij startte elke dag in een specifieke hoek van de kleuterklas, die waar het “maanzand” in een bak zat. Niet toevallig in een hoek van de klas van waaruit hij overzicht had over de hele klas. Hij startte zijn dag met “observeren”. Wat doen de anderen? Wat niet? Wat wordt er dan van mij verwacht? Thuis tekende hij al vlot, maar op school kribbelde hij. Na aandringen van de juf heeft hij eens een mannetje geschilderd. Hij heeft het haar vlug laten zien en daarna terug overschilderd. Want, blijkbaar deden de andere kinderen dat nog niet. Op zich is het “aangepast” gedrag. We leren allemaal oorspronkelijk door te kijken wat anderen doen en het na te doen. Alleen, wanneer je erg verschilt met de groep waarin je je bevindt, geraak je jezelf volledig kwijt door steeds te doen wat anderen doen. En dat gaat wringen. Je krijgt dan een algemeen slecht voelen, woede uitbarstingen, huilbuien, veel frustratie en verdriet. Wanneer je dat lang genoeg doet, dan weet je zelfs niet meer wie je bent, wat je kan, wat je graag doet, wat voor jezelf belangrijk is. Je kijkt voortdurend naar de anderen, je stemt je voortdurend af op hen.
Ouder en kinderen met een leervoorsprong herkennen voorgaande vaak. Het afstemmen op de andere en het verliezen van zichzelf.
Bij ACT4 Kids gaan we expliciet op zoek naar wat je hart doet fluisteren. Waar gaan je ogen echt van twinkelen? Wanneer zit je in je ‘flow’? Wat maakt jou leven het leven waard? En hoe handel ik hier naar, ook al zijn er ‘obstakels’? Hoe kan je je eigen pad volgen, ook als dat afwijkt van het pad dat je omgeving neemt? We leren kinderen om dat pad te volgen. Zij leren “kiezen” dat te doen dat er voor hen toe doet. Dat kan voor de ene zijn “Ik leer heel graag bij”, waardoor hij dan leert om aan te geven op school wat echt nieuwe leerstof was en wat, mooi verpakt, eigenlijk toch herhaling was. Dat kan ook zijn, “Ik vind vriendschap belangrijk” en dan leren om aan te sluiten bij de anderen op het ene moment en op het andere moment toch de eigen weg te gaan. Het kan ook zijn, “Ik wil heel graag een goede trompettist worden, maar zo gauw het moeilijk loopt, haak ik af. Hoe kan ik leren doorzetten als het er voor mij echt toe doet?”
Bij ACT4 Kids leren we in verschillende stappen kiezen om datgene te doen wat op dat moment best aansluit bij wat je nodig hebt.
In volgende blogs zal ik wat meer ingaan op hoe we dat dan leren.
Ben je nieuwsgierig of wil je meer weten. Aarzel dan niet en stuur me een mailtje: sien@dequeeste.eu