He who has a why to live for can bear almost any how. – Friedrich Nietzsche
Stel je voor dat je tijd kon doorbrengen om een magische plek samen met je kinderen. Op deze magische plek is er niemand die over je oordeelt. Er is geen druk. Er is niets dat bereikt moet worden. Niemand zal ooit weten hoe je je tijd met je kinderen doorbracht. Deel van deze magische plek is dat jullie (jij en je kinderen) volledig beschermd zijn. Je kan eender welke fout maken en je kind zal er geen schade van oplopen. Je moet er dus helemaal niet mee inzitten of je het wel “juist” doet. In tegenstelling, op deze magische plek mag je je focussen op één ding: genieten van je rol als ouder. Wanneer jij tijd door kon brengen op deze magische plek met je kinderen, met de focus op niets anders dan er van te genieten, wat zou je dan doen? Wat maakt dat je net daarvoor kiest?
Of…
Probeer een beeld te bedenken dat symboliseert wat voor ouder jij wilt zijn. Hoe zou dat beeld er uit zien? Hoe zou je dat beeld omschrijven?
of
Wat voor ouder heeft jouw kind nodig? Wat voor ouder had jij als kind nodig?
De antwoorden die ik op dit soort vragen krijg in mijn begeleidingen zijn steeds ontroerend. Dat komt omdat dan aan de oppervlakte komt wat er voor jou echt toe doet. Los van de druk en verwachtingen van anderen over hoe je hoort op te voeden. Los van de hectiek van elke dag. Enkel de basis: dit wil ik voor mijn kind betekenen. Hier wil ik voor gaan staan in de opvoeding van mijn kind(eren). Wanneer mijn kinderen later (over een jaar of 20) vertellen over de opvoeding die ze kregen, wil ik dat ze dit onthouden hebben.
Binnen Acceptatie en Commitment Therapy (ACT) noemen we dit stuk van de begeleiding “waarden”. Je krijgt dan antwoorden als “Ik vind het belangrijk dat ik als ouder ook speels en onbevangen met mijn kind kan omgaan.” Speels en onbevangen is dan het noorden van het kompas. Of “Ik wil standvastig kunnen blijven staan wanneer mijn kind zelf wat wiebelig is. Of “Ik wil dat mijn kind mag ervaren dat kwetsbaarheid bij het leven hoort.” Of “Ik wil dat mijn kind mag ervaren dat je voor jezelf mag kiezen, ook wanneer je anderen daar mogelijk mee kwetst.”
The wholeheaerted Parenting Manifesto van Brené Brown staat vol met waarden. Het geeft je een soort van richting die je uit wil gaan. Een intern kompas, dat jou leidt op de lastige momenten en mooie momenten die je bij het opvoeden tegenkomt. Het zorgt er voor dat je weet waar je prioriteit aan wil geven op de rustige dagen en hoe je wil reageren op de lastige momenten. Bovendien helpt het je om hier en nu soms moeilijke dingen te doen, omdat ze voor jou passen in het grotere geheel waar je voor wil staan in de opvoeding. Je ervaart al een beloning op korte termijn, omdat je bent blijven staan voor wat er voor jou echt toe doet, ook al is het resultaat er nog niet onmiddellijk naar.
Hoe zit het met jullie? Hebben jullie jullie waarden als ouder helder? Wat is jullie kompas in woelige tijden?
#ACT #ACTenopvoeden #doenwatjehartfluistertalsouder #valuesbasedparenting #waardegerichtopvoeden #RFT #dequeeste
Bronnen:
Whittingham, K., Coyne, L.W. (2019). Acceptance and Commitment Therapy. The Clinician’s Guide for Supporting Parents.